هنگام شکر او به زبان شکوه یی گذشت
بی طالعی نگر که همان را شنود و رفت
تقدیم به تمامی آنانی که هنوز هم تکه ای از آسمان در چشمانشان جرعه ای از دریا در دستانشان و
تجسمی زیبا از خاطره ایثار گل های سرخ در معبد ارغوانی دل هایشان به یادگار مانده است
نخستین چکه ناودان بلند یک احساس را در قالب کلامی از جنس تنفس باغچه های معصوم یاس به
روی حجم سپید یک دفتر می ریزم و آن را با لهجه همه پروانه صفت های این گیتی بی انتها به آستان
نیلوفری تمامی دل های زلال هدیه میکنم
در پناه خالق نیلوفرها مهربان و شکیبا بمانی
